Kwam voor de bakker

Weet wel dat u het gezegde anders kent. Maar, de praktijk van alledag, leert dat bij sommige zaken ‘komt voor de bakker’ niet helemaal opgaat. Neem nou het betalingsgedrag van een van mijn opdrachtgevers. Een gerenommeerd bedrijf. Vragen mij met enige regelmaat een opdracht voor hen uit te voeren. Gastvrij als ik ben, doe ik dat. Stuur braaf een factuur met betalingstermijn van 30 dagen. Niet vreemd lijkt mij zo, als zelfstandig ondernemer. Opdrachtgever, en daar begint mijn bakkersverhaal, heeft werkelijk maling aan mijn termijn en verklaart doodleuk na 45 dagen te betalen. Slikken of stikken is mijn lot en volledig onvrijwillig leg ik mij neer bij de door hen gestelde termijn. Het grote afwachten begint… 45, 46, 47 dagen… geen betaling. Zucht. Het grote bellen en mailen begint. Van “wat gek deze factuur kennen we niet” naar “ik mag niets zeggen en kan alleen maar doorgeven” en via “u wordt morgen teruggebeld” naar “i.v.m. vakantie is er niemand bereikbaar”. Ik wil naar de bakker, ik wil brood kopen! Ik wil gewoon mijn geld! 54, 55, 56 dagen later. We hebben de volgende trucjes; “Ja, we betalen na 45 dagen, althans dan wordt de betaling klaargezet in de run. Maar daar moet dan een akkoord op komen voordat het naar de bank gaat” en “Mijn collega die hierover gaat is wegens carnaval niet aanwezig, en derhalve wordt er niet betaald” 58,59,60 Meerdere beloftes gedaan. Het komt voor de bakker, werd er gezegd. Nou een ding…het kwam helemaal niet voor de bakker en ik kan nog steeds niet naar de bakker. Oké, natuurlijk kan ik naar de bakker, maar ik kan het toch niet maken om hem te vertellen dat ik ergens na een dag of 60, ja u leest het goed 60 kom betalen! Van mij wordt verwacht dat ik meteen afreken, ook bij de slager. Ergo, ik betaal mijn rekeningen altijd binnen de gestelde termijn. Altijd. Ik snap namelijk dat mijn klanten ook naar de bakker moeten.

61,62 dagen verder. Nog steeds geen betaling, ik stuur een herinneringskosten factuur, krijg ik met kerende post terug. “Wij betalen zonder overleg en onze goedkeuring nooit facturen voor herinneringskosten” De limit! Of ik niet meer wil bellen, maar alleen per mail wil reageren… zo vermoeiend en bovendien erg sneu. Per mail… lekker gastvrij & persoonlijk.

Eerst niet betalen en vervolgens zelf de spelregels gaan bepalen. Ben nogmaals naar mijn bakker gelopen. Hij raadde het al, hij had zijn vakantieplannen uitgesteld, ik kon hem niet betalen. Hij reageerde ook, met meel. 1 kilo, in een pak. Gegooid naar mijn hoofd.

Mijn woede en onmacht is nabij, wat te doen. Met een deegroller afreizen naar mijn opdrachtgever? Braaf afwachten? Oh wacht, doe het anders. De volgende keer moet er eerst betaald worden, daarna lever ik pas. Is in de onlinewereld ook zo. Helaas moet ik dat offline ook gaan doen. Alleen bij deze klant. Jammer. Zo Jammer.

En weet u wat zo raar is… het druist volledig tegen mijn gevoel van Gastvrijheid in. En dan te bedenken dat het beschreven bedrijf zelf ook actief is in de wereld van Gastrijheid.

Wat ik zo ga doen… Ik ga naar de bakker. Ik betaal direct.