Terrassend

Laat een bezoek aan uw terras nou eens een compleet terrassend zijn. Wàt? Ja u leest het goed, Terrassend. Wat dat is? Nou heel eenvoudig, althans de uitleg. Het betreft het verrassende gevoel dat een gast die bij u op het terras gezeten heeft, ervaart.  Maar dan in een overzichtelijk  en bovendien makkelijk woord.

Maar goed. De uitleg is knip en klaar. Nu de praktische invulling nog. Zoals wellicht bekend begeef ik mij niet op het terrein van het  ‘Foodisme’.  Althans ik geniet graag een goede maaltijd maar om mijzelf de titel van Foodie te gunnen,  dat vind ik lichtelijk overdreven. Over trends met betrekking tot type gerechten, opmaak en de altijd opdoemende menukeuzestress , van mij hier geen woord over. Spijt mij.

En wat dan wel? Mijn overtuiging is dat horecamedewerkers, horecaondernemers niet altijd hun zorgplicht even goed nakomen.  Naar mijn idee hebben wij allen de plicht om gasten die op het terras komen zitten een top verblijf te bieden, ervoor te zorgen dat het hen aan niets ontbreekt. En dat laatste, daar wil het nog wel eens mis gaan. Er ontbreekt vaak het een en ander. En dan heb ik het niet over het ontbreken van stabiele tafels, een verlepsia in een glaasje of een schone menukaart in een standaard. Nee, ik heb het over de ‘VRAGEN’.  Er worden, naar mijn bescheiden mening, veel te weinig, verkoop vragen gesteld aan de gast vandaag.

Afgelopen jaar heb ik het tekort aan vragen meerdere malen zelf ondervonden.  Mijzelf voorgenomen om alleen dan een bittergarnituur of extra glas wijn te bestellen, als de verkoopvraag kwam. Mijn hemel, heb nog nooit zo kort op verschillende terrassen gezeten. Kreeg mijn geld gewoon niet op en mijn honger niet gestild.  Jammer.

We vertellen enorm veel. Maar vragen ho maar. We storten een vracht aan verbale diarree uit over onze gasten. Over al onze speciaal bieren, de vega menu’s, de dagspecial, de Virgin cocktails de uitgebreide wijnkaart… prima hoor.  De eerste drank bestelling is binnen en dan….. dan begint de oorverdovende stilte aan tafel. Althans van de kant van de bediening dan hè. Terwijl het dan tijd wordt voor de terrassing. De gave verkoopvraag, de ultieme ‘als u dit bestelt verwend u uzelf ongelooflijk’ vraag.  De aannameparade begint dan. De medewerker is ervan overtuigd dat ‘als de gast iets wil, dat hij dat dan wel bestelt’ ‘hij weet zelf heus wel dat we bitterballen hebben’ Tjsa… en dan gaat het mis. Volledig mis. Horecamensen die zelf in dit vak werkzaam zijn, verstaan de kunst goed voor zichzelf te kunnen zorgen.  Wanneer zij zelf op het terras plaatsnemen zijn de flessen wijn en water en niet te vergeten de charcuterieplank al besteld, alvorens de dienstdoende medewerker ook maar één vraag heeft kunnen stellen. De reguliere gast zit zo niet in elkaar.  Ze hebben hulp nodig. Willen een onvergetelijke ervaring en daarbij moeten wij hun helpen. Niet door te vertellen maar door echt te vragen wat ze willen, of ze nog iets willen. Wat de gast dan van het bezoek  vindt?

Verrassend!